Albarracin-Teruel, Gerard nooit meer op kop..

hallo volgers...
Na dus de diverse reizen met mi esposa Josephine op de tandems (eerst zonder en de laatste 2 jaar met accu) nu dus een nieuwe barre tocht, ditmaal niet met haar maar met 3 maatjes op mijn oude getrouwe ijzeren ros waarmee ik het verre verleden al een keer naar SdC fietste, mijn koga miyata world traveller ..
Welke barre tocht? De 'La ruta del Cid', een fietstocht via dezelfde weg die El Cid in de tweede helft van de 11-de eeuw met zijn companen aflegde, een soort veldtocht dus... Hier even een stukje uit zijn dagboek van destijds:
- Na mijn overwinning op de Almoraviden, begon ik (El Cid) een lange, complexe politieke campagne om controle over het rijke Moorse koninkrijk Valencia te verwerven. Ik wist de heerser van Valencia, Al-Qadir, onder mijn invloed te brengen. In 1092 brak in oktober te Valencia een opstand uit die tot de dood van Al-Qadir leidde. De opstand was georganiseerd door de Almoraviden en Ibn Jahhaf, de opperrechter van de stad, die zo Valencia onder hun controle wisten te brengen.
In november 1092 begon ik met mijn troepen als reactie hierop aan de belegering van Valencia. In 1094 veroverde ik de stad en omgeving en bood het veroverde gebied aan Alfonso, mijn Koning aan. Nu werd ik vorst van Valencia en regeerde in naam van koning Alfonso, maar in feite stichtte ik een onafhankelijke staat. Ik regeerde daar tot mijn dood op 10 juli van 1099. Mijn zeer bedroefde vrouw, nu dus weduwe, mijn lieve Jimena, zette mijn bewind voort, maar in 1102 moest zij Valencia aan de Almoraviden overgeven. Ze liet mijn lichaam begraven in het klooster van San Pedro de Cardeña, naast mijn trouwe viervoeter, mijn paard Bavieca die daar nog steeds begraven ligt... Ik werd later overgebracht naar de kathedraal van Burgos, waar ik nu, naast mijn geliefde Jimena nog altijd, voor eeuwig, rust in de kathedraal van Burgos.
Tot zover zijn lezing....
Hoe het verder met hem, El Cid, ging?
Hij ,'El Cid' , werd al snel de nationale held van Spanje. Koning Filips II van Spanje deed in de zestiende eeuw pogingen om hem heilig te verklaren. De paus wilde daar niet op ingaan, onder meer vanwege zijn soms brutaal gedrag en zijn opportunistische houding tegenover de moslims. Tja, het was inderdaad geen heilige en 'heulde' met niet gelovigen, ketters dus........

Nu dus 'onze' veldtocht van Vivar del Cid (geboorteplaats van El Cid) naar Valencia... een kleine 1000 km (inclusief verkeerd rijden...)
Met wie??? Met ons vieren en, omdat we met zijn vieren zijn, hebben we ons zelf 'Los Daltones' genoemd (Joe, de oudste, Jack, William en de jongste Averell).

Op mijn verzoek geven ze korte beschrijving van zichzelf:

- Ik ben "El Ben Stik', ben getrouwd en heb 2 kinderen en ben internationaal chauffeur . Heb het landschap al veertig jaar voorbij zien flitsen . Nu ga ik het met de fiets eens rustig bekijken!! Groetjes Jack.

- Dag fietsvrienden,
Na een virus en jichtaanval weer begonnen met fietsen....conditie 0, pudding in de benen.....maar ut begin is d'r.....
Om me even voor te stellen:
Ik ben de jongste en de zwaarste van de vier...fiets met verlichting ook overdag...ben gemaakt van ut laatste zaad van mijn vader.....dus kwalitatief minder sterk.... maar met een sterke psychische wilskracht...dus ..... "wir schaffen das!" . Vraag alleen niet hoe maar ik ben ervan overtuigd dat mijn 2 oudste ervaren fietsmaatjes mij erdoorheen slepen en heb in Ben/Jack een echte positivo naast me.... I am a poor lonesome cowboy.....
Geboren en getogen in Geleen waar het Limburgse heuvelland begint....getrouwd met een meisje uit Houthem St Gerlach én vader van 2 prachtige dochters.....
Adios

- omdat Gerardo/William altijd te laat is zal ik me zelf als oudste van het stelletje maar niet als laatste even voorstellen... Sjef/Joe dus...: gepensioneerd sinds 2 jaar, vermaak me best op dit moment, wel weer toe aan een fietstochtje.. dezelfde tocht die ik al eerder met padre Gerardo maakte in 2009. Maar omdat El Ben Stik, de schone-vader van mijn zoon Joep, de vader van mijn schone-dochter Joni, me al jaren blijft vragen om een keer een fietstochtje met hem te maken en hij daar zelfs een nieuwe fiets voor aanschafte, boekte ik alvast de reis voor hem erheen... en vroeg ter ondersteuning nog 2 anderen mee.. William en Averell dus, waarbij Averell echt mijn jongste broertje is (ik heb er nog 1, die zit ertussen). William/Gerard een ware fietsmaat van me.. met hem nooit enig conflict onderweg gekend, we vullen elkaar wel aan onderweg, hij doet altijd de kamerinspectie als we vertrekken, hij vindt altijd wel iets, we laten nooit iets liggen.. enige nadeel zijn ochtendsessie op het toilet... vertrekken daarom altijd m.i. iets te laat... maar tja, daarna kan ik geen kamerinspectie meer doen, die doet hij dus altijd...

- eindelijk reactie van d'n dieje uut Uden, padre Gerardo, nu dus William hier zijn eigen lofzang:

Aangenaam William Dalton, alias Père Geraard, Padre Gerardo en in de wandelgangen Gerard Goijer.
Ik mag graag wat bewegen in mijn vrije tijd en fietsen is ook een van mijn hobby's.
Op zondag ben ik een van de mountainbike-vriendjes van Sjef/Joe en samen met hem heb ik al een paar tochten gefietst.
Nu met vier ECHTE mannen! Van Burgos naar Valencia. Ik zie ernaar uit.
Hopelijk deze keer met iets hogere temperaturen dan de eerste keer.
Ik heb het volste vertrouwen in de inzet van de twee nieuwe groepsleden.
Daarbij denk ik dat ik nog flink moet gaan trainen om hen bij te houden.
Troost van een dergelijke tocht is dat je die samen begint en eindigt!
Was getekend
William.
Met vriendelijke groet,
Gerard Goijer