Falende Mio Mio... - Reisverslag uit Valencia, Spanje van Rodrigo Diaz de Vivar - WaarBenJij.nu Falende Mio Mio... - Reisverslag uit Valencia, Spanje van Rodrigo Diaz de Vivar - WaarBenJij.nu

Falende Mio Mio...

Door: sjef

Blijf op de hoogte en volg Rodrigo

04 Mei 2016 | Spanje, Valencia

Valencia, el cuatro de mayo en el año 2016, a las cinco de la tarde

Gearriveerd, einddoel bereikt.. eind van de ‘ruta del cid’, vanaf Burgos heeft Pim/Averell een kleine 800 kilometros op zijn nieuwe in Burgos gekochte snelheidsmeter staan.. Tot vandaag zonder ook maar 1x af te stappen… tot vandaag dus… Vertrokken na een goed ontbijt in hotel Victoria… met de nodige koffie erbij.. want dat was wel nodig na het geweldige diner en heerlijke drank die we gisteren daar nuttigden.. Het eten was voortreffelijk evenals het bier en de witte wijn, na die 117 km. voor ons en 114 voor Gerard… De rekening was er het bewijs van.. Blijkbaar was de baas ook tevreden, we kregen als geschenk gisteravond nog 4 Tshirtjes van de firma Amstel cadeau.. Vertrokken even voor 9.00 voor de laatste 70 kilometer. De Via Verde was zo gevonden… en daar gingen we.. achter de leider aan.. voornamelijk bergafwaarts. De kwaliteit van het wegdek werd naarmate het einde naderde steeds minder, gelukkig dat het droog was… Josine en ik moesten vorig jaar de diepe plassen ontwijkend, al slingerend omhoog, nu dus door menig droog kuiltje omlaag richting Valencia… steeds meer sinaasappelboompjes links en rechts van ons… sommige nog vol met de niet geplukte oogst van vorig jaar.. Tot het eindpunt van de ‘ojos negros’, daar ff van de fiets af en enkele sinaasappels, door de stroper in ons gezelschap geplukt, genuttigd. Hoe nu verder… over de weg de N234. Aangezien we een dikke 20 kilometers erop hadden zitten, begon El Ben weer zin in koffie te krijgen en in het 2de dorpje zochten we een bar op waar we een en ander nuttigden.. de nodige lekkere tappa’s en bocadillos vlogen er weer in.. samen met de nodige colaatjes en koffie…. Ook de bidons weer gevuld.. en dat alles voor 35 Euro.. en weer verder… Op een gegeven moment geeft mijn Mio aan dat we bij een rotonde rechtsaf moesten, het dorp in.... en dat deden we dus… bergop, bergop en nog eens bergop… nog steeds gaf diejen Mio aan dat we door moesten gaan… Op een gegeven moment achter een kloosterkerk om langs de muren nog verder omhoog 14% omhoog, het wegdek veranderde van asfalt in stenen, grind, kleine en grotere stenen… en nog steeds bergop… De stemming achter in het peloton werd er niet beter op, mijn secundant Gerardo kwam dat even voor melden… even wat gas teruggenomen… nog steeds gaf de Mio rechtdoor aan…. Op een gegeven moment was de weg echt zo steil en niet meer te fietsen dat we van de fiets af moesten en dus lopend naar boven gingen.. Steeds hoger en hoger… achterin het peloton werd mijn Mio vervloekt… als we weer op een geasfalteerd wegdek kwamen, werd dat ding niet meer gevolgd en alleen de weg richting Valencia … !! Ik durfde niets meer te zeggen en.. wie zwijgt stemt toe… eerst maar eens een beter wegdek opzoeken…. Na weer een stuk omhoog geklauterd te zijn, nog geen asfalt e ontdekken!! El Ben draait zich om en zegt: “daar ginds, achter ons ligt de zee, ik zie de haven van Valencia… we gaan de verkeerde kant op”... Ik kijk op mijn Mio en die geeft nu opeens aan dat we terug moeten… wat een desillusie, weer terug langs diezelfde weg… Gerard schoot weer een zonnetje op zijn TomTom Europe en jawel hoor.. terug … Terwijl we daar stonden, overleg hoe verder… komt er wandelaar naar boven die we de weg ook nog vroegen… hij gaf hetzelfde advies… terug dus… Verder vroeg hij ons uit te zien naar zijn portemonnee die hij vanmorgen al joggend over dit pad verloren had… zo zie je maar weer… iedereen op deze plek in de mineur stemming… Weg hier…. stilzwijgend dus omgedraaid en met ware doodsverachting weer omlaag. Fietsend, stuiterend, rammelend, slippend omlaag. Door al dat geschok vloog mijn tas achter er een keer af.. Halverwege de afdaling geeft mijn Mio opeens rechtsaf aan… Gerard schiet weer een zonnetje en dit maal waren beide hulpmiddelen eensgezind… rechtsaf dus… en binnen 1 km. hadden we asfalt onder onze wielen… Terugkijkend dus enkele kilometers extra afgelegd waarvan een groot deel lopend… Blijkbaar pakt die Mio dus ook mountainbike-routes in zijn schema op… maar aan de andere kant ook wel weer genoten van de inspanning… heeeeeerlijk… Averell en Jack zijn andere mening toe gedaan… Die volgden diejen Mio niet meer… De fotoos van dat geploeter zijn er niet minder om… bekijk ze maar eens, het was echt afzien… en dat terwijl ik vanmorgen gezegd had dat vanaf Altura alles bergafwaarts zou verlopen.. De tocht verder ging onder begeleiding van Gerards TomTom… soms met steile afdalingen.. op een gegeven moment ging Averell er onder uit.. zijn voorwiel slipte weg in een waterstroompje op het wegdek en daar lag ie.. Schade viel mee wat schaafwonden op zijn knie en elleboog en verder, zo bleek onder weg, een gekneusde pols rechts en duim links.. waardoor schakelen en remmen wat moeilijker was.. Na de afdaling stond op een gegeven moment Valencia aangeven en was de weg voorzien was van een mooi fietspad. In een rustig tempo verder.. Op 10 km van het eindpunt nog wat frisdrank tot ons genomen en Gerard weer zijn Cerveza… Bij binnenkomst van Valencia het adres van het appartement in mijn Mio gevoerd en al zigzaggend door Valencia, langs de poort voor een foto, uiteindelijk de Carrer de Misser Masco 21 bereikt. De verhuurder gebeld die binnen ‘n ½ uurtje ter plaatse was en me het appartement liet zien.. in de tussentijd de 2 welverdiende biertjes genuttigd.. Probleem was alleen dat die fietsen niet in het appartement geplaatst konden worden… da mog nie !! Om ze ‘s nachts buiten te laten staan, was ook een groot risico vlgs. die verhuurder.. In ieder geval de zadels ervan af, evt. een wiel en dan vastleggen aan een paal met z’n 4-en … wat een werk… wat te doen… El Ben heeft weer de oplossing!!!… hij loopt naar een wat oudere man die net de tafeltjes en luiffels naar binnen aan ‘t dragen is en vraagt hem of de fietsen en ‘s nachts niet bij kunnen, de man ging meteen akkoord, da’s dan ook weer geregeld… El Ben spreekt alle talen in woord en gebaar….
Eind goed, al goed… het zit erop… Iedereen tevreden… Echtgenoten van onze aankomst op de hoogte gebracht.. ze waren net aan het inchecken, hun vlucht naar Valencia vertrekt om 17.30…


  • 04 Mei 2016 - 19:47

    Toot:


    Gefeliciteerd .KRASSE KNARREN!!!!!!!
    Petje af.
    Gelukkig is ook mijn lijfarts weer heelhuids aan gekomen,wat zou ik zonder hem moeten?
    Tot ziens. Nog veel plezier met jullie vriendinnen voor het leven.k,

  • 04 Mei 2016 - 22:02

    Lieke :

    Zoooooo,... Ik heb me weer even ingelezen! Ik liep drie dagen achter.
    Maar jullie genieten weer volop! Een mooie reis en mooie foto's.
    Have fun..... Groetjes uit KUUK

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Spanje, Valencia

'La ruta del Cid' por los Daltones..

hallo volgers...
Na dus de diverse reizen met mi esposa Josephine op de tandems (eerst zonder en de laatste 2 jaar met accu) nu dus een nieuwe barre tocht, ditmaal niet met haar maar met 3 maatjes op mijn oude getrouwe ijzeren ros waarmee ik het verre verleden al een keer naar SdC fietste, mijn koga miyata world traveller ..
Welke barre tocht? De 'La ruta del Cid', een fietstocht via dezelfde weg die El Cid in de tweede helft van de 11-de eeuw met zijn companen aflegde, een soort veldtocht dus... Hier even een stukje uit zijn dagboek van destijds:
- Na mijn overwinning op de Almoraviden, begon ik (El Cid) een lange, complexe politieke campagne om controle over het rijke Moorse koninkrijk Valencia te verwerven. Ik wist de heerser van Valencia, Al-Qadir, onder mijn invloed te brengen. In 1092 brak in oktober te Valencia een opstand uit die tot de dood van Al-Qadir leidde. De opstand was georganiseerd door de Almoraviden en Ibn Jahhaf, de opperrechter van de stad, die zo Valencia onder hun controle wisten te brengen.
In november 1092 begon ik met mijn troepen als reactie hierop aan de belegering van Valencia. In 1094 veroverde ik de stad en omgeving en bood het veroverde gebied aan Alfonso, mijn Koning aan. Nu werd ik vorst van Valencia en regeerde in naam van koning Alfonso, maar in feite stichtte ik een onafhankelijke staat. Ik regeerde daar tot mijn dood op 10 juli van 1099. Mijn zeer bedroefde vrouw, nu dus weduwe, mijn lieve Jimena, zette mijn bewind voort, maar in 1102 moest zij Valencia aan de Almoraviden overgeven. Ze liet mijn lichaam begraven in het klooster van San Pedro de Cardeña, naast mijn trouwe viervoeter, mijn paard Bavieca die daar nog steeds begraven ligt... Ik werd later overgebracht naar de kathedraal van Burgos, waar ik nu, naast mijn geliefde Jimena nog altijd, voor eeuwig, rust in de kathedraal van Burgos.
Tot zover zijn lezing....
Hoe het verder met hem, El Cid, ging?
Hij ,'El Cid' , werd al snel de nationale held van Spanje. Koning Filips II van Spanje deed in de zestiende eeuw pogingen om hem heilig te verklaren. De paus wilde daar niet op ingaan, onder meer vanwege zijn soms brutaal gedrag en zijn opportunistische houding tegenover de moslims. Tja, het was inderdaad geen heilige en 'heulde' met niet gelovigen, ketters dus........

Nu dus 'onze' veldtocht van Vivar del Cid (geboorteplaats van El Cid) naar Valencia... een kleine 1000 km (inclusief verkeerd rijden...)
Met wie??? Met ons vieren en, omdat we met zijn vieren zijn, hebben we ons zelf 'Los Daltones' genoemd (Joe, de oudste, Jack, William en de jongste Averell).

Op mijn verzoek geven ze korte beschrijving van zichzelf:

- Ik ben "El Ben Stik', ben getrouwd en heb 2 kinderen en ben internationaal chauffeur . Heb het landschap al veertig jaar voorbij zien flitsen . Nu ga ik het met de fiets eens rustig bekijken!! Groetjes Jack.

- Dag fietsvrienden,
Na een virus en jichtaanval weer begonnen met fietsen....conditie 0, pudding in de benen.....maar ut begin is d'r.....
Om me even voor te stellen:
Ik ben de jongste en de zwaarste van de vier...fiets met verlichting ook overdag...ben gemaakt van ut laatste zaad van mijn vader.....dus kwalitatief minder sterk.... maar met een sterke psychische wilskracht...dus ..... "wir schaffen das!" . Vraag alleen niet hoe maar ik ben ervan overtuigd dat mijn 2 oudste ervaren fietsmaatjes mij erdoorheen slepen en heb in Ben/Jack een echte positivo naast me.... I am a poor lonesome cowboy.....
Geboren en getogen in Geleen waar het Limburgse heuvelland begint....getrouwd met een meisje uit Houthem St Gerlach én vader van 2 prachtige dochters.....
Adios

- omdat Gerardo/William altijd te laat is zal ik me zelf als oudste van het stelletje maar niet als laatste even voorstellen... Sjef/Joe dus...: gepensioneerd sinds 2 jaar, vermaak me best op dit moment, wel weer toe aan een fietstochtje.. dezelfde tocht die ik al eerder met padre Gerardo maakte in 2009. Maar omdat El Ben Stik, de schone-vader van mijn zoon Joep, de vader van mijn schone-dochter Joni, me al jaren blijft vragen om een keer een fietstochtje met hem te maken en hij daar zelfs een nieuwe fiets voor aanschafte, boekte ik alvast de reis voor hem erheen... en vroeg ter ondersteuning nog 2 anderen mee.. William en Averell dus, waarbij Averell echt mijn jongste broertje is (ik heb er nog 1, die zit ertussen). William/Gerard een ware fietsmaat van me.. met hem nooit enig conflict onderweg gekend, we vullen elkaar wel aan onderweg, hij doet altijd de kamerinspectie als we vertrekken, hij vindt altijd wel iets, we laten nooit iets liggen.. enige nadeel zijn ochtendsessie op het toilet... vertrekken daarom altijd m.i. iets te laat... maar tja, daarna kan ik geen kamerinspectie meer doen, die doet hij dus altijd...

- eindelijk reactie van d'n dieje uut Uden, padre Gerardo, nu dus William hier zijn eigen lofzang:

Aangenaam William Dalton, alias Père Geraard, Padre Gerardo en in de wandelgangen Gerard Goijer.
Ik mag graag wat bewegen in mijn vrije tijd en fietsen is ook een van mijn hobby's.
Op zondag ben ik een van de mountainbike-vriendjes van Sjef/Joe en samen met hem heb ik al een paar tochten gefietst.
Nu met vier ECHTE mannen! Van Burgos naar Valencia. Ik zie ernaar uit.
Hopelijk deze keer met iets hogere temperaturen dan de eerste keer.
Ik heb het volste vertrouwen in de inzet van de twee nieuwe groepsleden.
Daarbij denk ik dat ik nog flink moet gaan trainen om hen bij te houden.
Troost van een dergelijke tocht is dat je die samen begint en eindigt!
Was getekend
William.
Met vriendelijke groet,
Gerard Goijer

Recente Reisverslagen:

24 Mei 2016

weer in Langenboom..

08 Mei 2016

P.S.V. kampioen.... Atletico Madrid niet..

08 Mei 2016

El dia de la madre

07 Mei 2016

Puck, Muck en Moortje

07 Mei 2016

Valencia, genietend..
Rodrigo

Geboren: in 1043 in Vivar del Cid, 9 km ten noorden van Burgos. Op 17 jarige leeftijd tot ridder geslagen. Hij groeit op aan het hof van koning Don Ferrando, de eerste koning van Castilië en Leon.. Na diens dood wordt het Koninkrijk in 2-en gedeeld... Kroonprins Don Sancho II -> koning van Castilië, zijn jongere broer Don Alfonso VI krijgt de koningskroon van León. El Cid wordt vaandeldrager bij Koning Sancho II... Relatie tussen beide koningen/broers wordt slechter en slechter... Don Alfonso wordt door Sancho verslagen in een veldslag, Don Alfonso vlucht en sluit een verbond met de Moorse emir van Toledo.. 1072 wordt Sancho vermoord en wordt Don Alfonso weer koning... zeer tegen de wil van de ridders die eerder Sancho dienden... ook El Cid zweert geen trouw aan Don Alfonso, Don Alfonso doet alles om El Cid aan zijn zijde te krijgen, geeft hem Jimena (nicht van Don Alfonso) als vrouw met wie El Cid 1 zoon en 2 dochters krijgt... In 1082 na een strafexpeditie tegen de emir van Toledo (vriendje van Don Alfonso) wordt El Cid uit het koninkrijk verbannen en moet in armoede leven... Vrouw en kinderen trekken in het klooster van San Pedro de Cardena.. In 1085 smeekt Don Alfonso hem om terug te keren om voor hem ten strijde te trekken... Laatste veldtocht is zijn tocht naar Valencia.. verovert deze stad op de Moren in 1094... en heerst over Valencia (in deze tijd 'Valencia del Cid' genoemd). Op 29 mei 1099 sterft hij daar tijdens een belegering van de stad door de Moren. Op de 4-de dag van de belegering doen de ridders van El Cid een uitval, met hem erbij, rechtop zijn paard Bavieca zittend, zijn zwaard Tizona in zijn hand, een hemelse verschijning en de Moren slaan op de vlucht... El Cid wordt zo, rechtop zittend op Bavieco in een ware triomphtocht naar zijn laatste rustplaats, het klooster van San Pedro in Cardena gebracht.. daar wordt hij naast zijn paard Bavieca begraven... Later wordt hij overgebracht naar de Kathedraal van Burgos waar hij naast zijn vrouw in een eregraf nog steeds ligt.

Actief sinds 20 Maart 2016
Verslag gelezen: 213
Totaal aantal bezoekers 6847

Voorgaande reizen:

24 April 2016 - 09 Mei 2016

'La ruta del Cid' por los Daltones..

Landen bezocht: