'reislijder'...
Door: sjef
Blijf op de hoogte en volg Rodrigo
03 Mei 2016 | Spanje, Altura
Dat zegt al genoeg, 19.00 uur… 117,7 kilometros oppe teller, Gerard 114,1 maar daarover later meer!!! …
Zoals gister avond afgesproken, 7.30 ontbijtje bij het bakkertje op de plaza de Toro voor een vers broodje en verse koffie, de dope voor El Ben, die kan niet vertrekken zonder 2 van die sterke bakjes caffe solo.. Toen ik om 7.30 beneden kwam hadden El Ben en Averell de fietsen al van de 1ste verdieping beneden klaar gezet en Averell was op weg naar de bakker… Gerard was nog bezig zijn spullen alfabetisch, op grootte, van links naar rechts, in zijn beide fietstassen, de linker en rechter, in te pakken… hij schoof net voor 8.00 uur aan bij het ontbijt met als excuus dat hij nog een uitgebreide kamerinspectie op de beide kamers had moeten doen, niets gevonden… Uit voorzorg hadden we alvast een koffie met belegd broodje voor hem klaar gezet.. Na het lekkere ontbijtje dus iets verlaat op pad… waar naar toe… Zoals gisteren al uitgelegd, wijken we nu een beetje van de route af… een klein stukje ‘la ruta del Cid’ en dan via de Via Verde ‘ojos negros’ richting Valencia.. Een via verde is een ‘droog’ gelegde spoorlijn die nu dus fietspad geworden is. De ‘ojos negros’ loopt van ‘Ojos Negros’, een oude mijnstad, naar Sagunto, de sinaasappelstad aan de kust en is in totaal 160.04 kilometros lang… Als je er in Teruel op terecht komt is dat bij kilometerpaal 34,88 en blijven er dus een dikke 120 km.. over. Maar zoals ik al schreef… ‘als’ je er in Teruel op komt… waar begint dat spoor.. Met Josine vorig jaar ook problemen gehad om ervan af te komen richting Teruel… De VVV medewerkster van gisteren wist alleen aan te geven dat we het bij een Gasolinera nog een keer moesten vragen, dat deden we maar daar werden we ook niet veel wijzer van… een locale wandelaar gaf meer informatie… en van een verharde weg kwamen we op een onverharde weg, bergje op meer dan af… gepuf en gehijg voornamelijk achter me… Op een gegeven moment een T splitsing… een een pitstop voor El Ben, die 2 koffie werkten al diuretisch en het was ook het moment dat zijn huisarts drs. Roosendaal weer belde met de vraag of hij de medicatie vanmorgen al had ingenomen… Terwijl hij daar stond te pi…. riep hij opeens we zitten goed… en jawel hoor het paaltje waar hij tegen aan stond te pie… gaf aan dat we goed zaten… op 'de ruta del Cid' die even verder de ‘ojos negros’ kruiste…. dus weer verder.. onder de ‘arcos’ van de autobaan door en jawel hoor daar zag ik de oude spoorlijn..boven ons… we zaten erop.. op het bordje stond dat Teruel 6,3 km achter ons lag… vanaf nu dus op de ‘ojos negros’ …. Op dat moment zegt El Ben dat hij even terug moet naar diejen bakker… ???? waarom ??? antwoord: “zijn helm lag daar nog op de vensterbank”.... Na 6.3 kilometros komen we er pas achter dat onze El Ben zonder helm rijdt!! Gerard excuseerde zich meteen voor zijn fout!! het is nl. zijn taak om overal waar we een ‘stop’ inlassen, te kijken of er iets blijft liggen… wat te doen??? zonder helm verder of terug en met helm verder??? El Ben hakte de knop door, hij ging zonder door… De eerste 20 kilometros geleidelijk bergopwaarts maar met ons inmiddels getrainde spieren was dat geen probleem… langzaam maar zeker, steeds hoger en hoger… naar de Puerto de Escandon 1223 metros… (voor de goede volgers Teruel lag op ? juist ja 915 metros…) en vandaar af een geleidelijk heerlijke daling, door een heel mooi gebied.. Net zoals vorig jaar bedacht ik steeds dat die machinisten van die treinen van vroeger toch wel een heerlijke job gehad moeten hebben, wat een vergezichten, wat een mooie natuur, veraf en kortbij.. boven en onder… maar ook met de nodige problemen.. rijd je namelijk door zo’n soort kloof, dan heb je kans dat er stenen op ‘t spoor liggen waar je dan tussendoor moet fietsen.. en als je dan te kort op elkaar fietst en eentje begint te slingeren (ik dus) dan is de daarop volgende (El Ben dus) de pineut… die valt en dat gebeurde… nadat we El Ben weer tussen die stenen gevonden en overeind gezet hadden, bekeken we de schade.. een wond op zijn scheenbeen rechts verder gb. De tocht kon verder gaan, El Ben zorgde er nu wel voor dat er altijd een meter of 10 tussen hem en zijn voorganger zat… verder keek hij opvallend vaak omhoog als we door zo’n kloof reden, bang als hij was dat er weer zo’n baksteen naar beneden kwam… hij reed immers zonder helm… Als je op die ‘ojos negros’ naar beneden fietst, rijd je af en toe door zo’n wel of niet verlichte tunnel… wel: dan springt het licht meteen aan als je er binnen fietst, niet: dan gaat er géén lamp aan en moet je fietsen met je eigen lamp of op het achterlicht van je voorganger… Het is een vreemde sensatie in het donker te fietsen… je raakt je oriëntatie kwijt, je weet op een gegeven moment niet meer of je midden op de weg of iets naar links of rechts afwijkt… ik ook niet dus, had immers geen vaste voorlamp en de in Burgos gekochte montabele lamp zat in de tas… en het achterlicht van El Ben was mijn richtpunt.. totdat ik de muur of uitstekend stuk steen rechts van me raakte en daar ging ik… op mijn bek dus… een flinke klap… hoe vang je je op in het donker??? waar kom je op terecht??? enfin als je valt, heb je gelukkig maar even tijd om daarover na te denken… je ligt er gewoon… ik rolde gelukkig weer door, brak mijn val en Averell die een meter of 10 achter me fietste vloog gelukkig niet over me heen, maar bekeek met zijn 100 Watt voorlamp de schade… alleen mijn stuurtasje had schade, ‘ingedeukt’, mijn fotoapparaat deed het nog en alleen mijn rechter elleboog, waarmee ik mijn val dus brak vertoonde enig bloedverlies… Aangezien het pikkedonker was, konden we daar ter plekke niets aan doen en fietsten we weer verder… de tegenwind en de zon buiten die tunnel deden de rest, alles droogde op… en de pijn (is fijn) viel mee… Na zo’n kleine 30 km de eerste koffie stop met ‘pan tostado con tomates’ in Sarrion… lekker ff op iets anders zitten.. en weer verder, genietend langzaam dalend, lekker tempo? 24km/u… ongeveer… In Barracas de volgende stop en El Ben was daar helemaal in zijn element, hij bepaalde het restaurant, een chauffeurscafe… Hoe snel daar alles geserveerd werd, niet te geloven het leek wel een pitstop… Bestelde je iets, het stond binnen 1 minuut op tafel… Wat langer duurde was het leggen van een HIELO door Gerard… we moesten buiten daar wel weer even op wachten voor we weer verder konden met onze ‘ojos negros’ reis… Tot op een gegeven moment net voor Jerica diejen via verde afgesloten was… we moesten ervan af.. en enkele werknemers die daar herstelwerkzaamheden aan diejen via verde uitvoerden wezen ons de weg… Ons!!, m.u.v. Gerardus/ William/ diejen eigenwijze ging weer (zie verslag enkele dagen eerder) zijn eigen weg, volgde dus wéér niet de reislijder (of reisleider?) en was ‘weg’... Telefonisch overleg… hij bleek in een boomgaard beland te zijn en zag overal autobanen hoog boven zich die wij dus niet zagen… Kortom wat te doen… Hem de eindbestemming doorgegeven Hostal Victoria in Ultura aan de Avenida de Valenciana, numere 86. Hij schoot zijn zonnetje en zocht het zelf verder wel uit.. wij dus, niet via de ‘ojos negros’, verder… Even later telefoontje van den diejen dat hij wél weer op de via verde zat.. en wij dus niet… Na kilometros over de N234 verder gefietst te hebben, het volgende telefoontje van William/Gerard… hij was gearriveerd terwijl wij nog een km. of 4 voor de boeg hadden… grrrrr, grrrr en nog enkele andere niet geuite geluiden…
Toen we de bocht omdraaiden naar het Hotel Victoria zat dhr. Goijer alias William, alias Gerardo, aan een tafeltje aan een biertje te lurken… 3 andere stonden er voor ons klaar… wij dus 117 km op de teller, William/Gerard 114… eind goed, al goed…
Morgen naar Valencia… nog een kleine 70 kilometros…
Hasta la vista,
a manana..
-
03 Mei 2016 - 20:54
Rita:
Wat een avonturen..... en wat een geleuter...
jullie vrouwen vieren denk ik feest.....
ga zo door, ik geniet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley